Sinterklaastijd is al weer aangebroken.
Het begon met het Sinterklaasjournaal anderhalve week geleden. Dit wordt elke avond (of de herhaling 's ochtends) trouw gekeken door Jesse en Sterre. Er is vooral veel medeleven met Zielepiet die heimwee heeft naar zijn mama in Spanje.
Vorige week keken we in de stromende regen hoe Sint en zijn Pieten Diemen bezochten.
Vandaag dacht ik even met ze naar het Dorpshuis in Duivendrecht te gaan. Jes was een beetje teleurgesteld vorige week, want hij wilde Sint een handje geven. Dus ik dacht zijn wens vandaag in vervulling te laten gaan.
Op naar het Dorpshuis. Toen er nog één kindje voor ons aan de beurt was, was Jes nog heilig van overtuigd om hem echt die hand te geven. Toen we voor hem stonden, keek Jes de Sint aan, dook achter mij weg en wilde geen hand meer geven. Laat staan Sterre, die ook al niets van de Pietjes moest hebben. Dus stopte ik mijn fototoestel maar weer in mijn tas. Volgend jaar maar weer proberen.
Op de fiets begon Jes te vragen: "Mam, waar was Zielepiet?" Hij bedacht zelf het antwoord; zijn vriendinnetje was naar een andere intocht en misschien was hij daar. "En wie was die meneer, want het was zeker niet Sinterklaas?" Slik; hij is net 5! Ik heb hem maar het nut van de hulpsinterklazen uitgelegd. Gelukkig nam hij het van mij aan. Hij was dus niet bang voor Sinterklaas, maar voor die enge man die zich voor deed als de goedheiligman.
Hij wordt veel te snel groot. Kon ik hem maar, net als in het liedje, in een doosje doen, zodat hij altijd klein zou blijven.
